Waarom jouw perfecte recruitmentplan nog altijd geen toptalent oplever

Een wake-up call voor HR-managers en recruiters die denken dat plannen maken genoeg is

Het is woensdagmiddag. Je zit achter je bureau, tevreden met jezelf. Het recruitmentplan voor Q3 is klaar. Uitgebreid, doordacht, met alle stakeholders afgestemd. Target persona's? Check. Sourcing strategie? Check. Budget? Check. Je voelt je als een generaal die een briljant slagplan heeft uitgedacht.

Maar hier komt de pijnlijke waarheid: een plan is geen prestatie.

De planparadox

Benjamin Franklin zei ooit: "Failing to prepare is preparing to fail". Maar wat Franklin er niet bij vertelde, is dat je ook kunt falen door alleen maar te prepareren. En daar zitten we nu, in de Nederlandse recruitmentwereld, met onze prachtige plannen en magere resultaten.

Ik zie het wekelijks: HR-teams die maandenlang bezig zijn met het opstellen van recruitment roadmaps, candidate journey mappings en employer branding strategieën. Urenlange meetings over de perfecte job description. Presentaties vol met persona's en funnel metrics. En ondertussen? Blijven de vacatures openstaan.

Van papier naar praktijk

"The way to get started is to quit talking and begin doing", zei Walt Disney. En hij had gelijk. Het verschil tussen succesvolle recruiters en degenen die blijven worstelen, zit niet in de kwaliteit van hun planning. Het zit in hun vermogen om van plan naar actie te gaan.

Want laten we eerlijk zijn: wanneer heb je voor het laatst een kandidaat aangenomen omdat je recruitmentplan zo mooi was? Nooit. Kandidaten kiezen voor bedrijven die hen vinden, benaderen en overtuigen. Niet voor bedrijven die de beste PowerPoint hebben.

De executie-uitdaging

Hier wordt het interessant. Waarom blijven zoveel organisaties steken in de planningsfase? Drie redenen:

Planning voelt veilig aan. Je kunt controleren, voorspellen, afvinken. Executie is rommelig, onvoorspelbaar en vraagt om aanpassingen onderweg. Het is veel makkelijker om een strategie te schrijven dan om een onbekende kandidaat te bellen.

Perfectie als excuus. "We kunnen nog niet starten, het plan is nog niet helemaal af." Ondertussen loopt je concurrent met dezelfde kandidaten aan de haal omdat zij wél actie ondernemen met een 'goed genoeg' plan.

Gebrek aan eigenaarschap. Plannen worden gemaakt door teams, maar executie vraagt om individuele verantwoordelijkheid. Wie belt die 50 potentiële kandidaten? Wie schrijft die persoonlijke LinkedIn berichten? Wie volgt op?

De 48-uurs regel

Hier is mijn uitdaging aan elke HR-manager en recruiter die dit leest: Zorg dat je binnen 48 uur na het afronden van je recruitmentplan je eerste concrete actie hebt ondernomen.

Niet nog een meeting. Niet nog een afstemming. Actie.

Bel die ene kandidaat die je al maanden op je lijstje hebt staan. Stuur dat LinkedIn bericht naar die professional die perfect past bij jullie cultuur. Post die vacature op dat platform waar je 'nog even over na wilde denken'.

Want zoals Mike Tyson ooit zei: "Everyone has a plan until they get punched in the mouth”. En de arbeidsmarkt? Die slaat keihard terug als je alleen maar plant.

Het gevaar van de planningsverslaving

Ik ken organisaties die hun recruitmentplan drie keer per jaar updaten, maar nog nooit een proactieve sourcing campagne hebben gedraaid. Die uitgebreide employer branding strategieën hebben, maar geen enkele kandidaat kennen bij naam.

Dit is planningsverslaving. En zoals elke verslaving, voorkomt het dat je echt leeft - in dit geval: echt recruit.

Actie als antwoord

De beste recruiters die ik ken, hebben één ding gemeen: ze nemen actie. Ze weten dat een goede actie vandaag meer waard is dan een perfecte actie volgende week.

Ze begrijpen dat recruitment geen theoretische discipline is, maar een praktische kunst. Een kunst die je alleen leert door te doen, aan te passen, te verbeteren en weer te doen.

Jouw volgende stap

Dus, beste collega-recruiter, HR-manager, talent acquisition specialist: stop met plannen als excuus voor uitstel. Jouw plan is goed genoeg. Jouw strategie is sterk genoeg. Jouw tools zijn toereikend.

Wat je nu nodig hebt, is moed. Moed om te beginnen. Moed om fouten te maken. Moed om je plan onderweg aan te passen.

Want hier is het mooie: zodra je begint met uitvoeren, wordt je plan automatisch beter. Je leert wat werkt en wat niet. Je ontdekt nieuwe kansen. Je bouwt momentum op.

En momentum? Dat is waar toptalent op afkomt.

Het is woensdag. Je hebt je plan. Nu is het tijd voor actie. Dat is pas de start.