- 25/06/2025
- Wim Van Den Nobelen
Waarom bellen (bijna) grensoverschrijdend is
Vroeger.
Toen hing je nog met een draadje in de muur.
Toen het spannend was als de telefoon ging.
En je écht opnam. Zelfs zonder nummerherkenning.
Maar nu?
Bellen is (bijna) grensoverschrijdend geworden. Letterlijk.
Je dringt iemand z’n dag binnen. Ongenodigd. Zonder context. Alsof je onaangekondigd hun woonkamer binnenloopt en meteen vraagt:
“Heb jij even 20 minuten om over je loopbaan te praten?”
📱 Het nieuwe normaal: niet bellen
Recruiters sturen tegenwoordig liever een LinkedIn-bericht. Of een WhatsAppje.
Of een e-mail met drie emojis en een gepersonaliseerde openingszin waarvan de AI zich nog afvraagt of het wel menselijk is.
Waarom?
• 📵 Niemand neemt op.
• 🧠 Bellen voelt als een interruptie, messaging voelt als een uitnodiging.
• 😬 Veel recruiters zijn simpelweg een beetje bel-verlegen geworden.
Maar… is dat erg? Nou, ja én nee.
Nee, want messaging is efficiënt. En in veel gevallen misschien ook wel respectvoller naar de kandidaat.
Maar ja, want we verliezen ook iets: echte connectie. De nuance van een stem, de spontaniteit van een lach, de klik die je voelt als iemand zegt.
“Wat toevallig, ik dacht deze week nog aan een switch.”
🦖 Deze dino belt gewoon nog
Ben ik dan ouderwets? Vast. Maar deze dino belt nog.
Niet om 08:00. Niet op zondag. En ook niet om je te overvallen met een CV-pitch van 3 minuten.
Maar wél als ik geloof dat jij op je plek zit bij mijn klant.
Wél als ik denk dat jij veel beter kunt. Of toe bent aan iets nieuws.
Dan bel ik.
Persoonlijk.
Met oprechte interesse.
En als je niet opneemt?
Geen probleem.
Dan stuur ik daarna gewoon een berichtje.
Zoals een moderne dino betaamt.
👉Dus vertel me: ben jij Team Bel of Team Bericht?
Laat het weten, maar niet bellen graag. Tenzij je een baan zoekt. 😎
